Dilek Hokkaömeroğlu : SAKIN BIR DAHA ACITMAYIN CANIMI

 

        Yaşamdan arta kalanlarla idare ederken kendinden vazgeçmiş insan ,kendinden bile.
Kırılmışlıklar aldanmışlıklar yorgunluklar  pes edişler.Aklın yettiği ama gücümüzün yetmediği çözümsüzlükler .
Yalancı bahar gibi aldatan tebessümler.
Insan olarak endişeliyim vicdan olarak rahatsız ve endişeli bekleyişler.
Insanlara anlatamadıklarımız..
Nereye çarpsa gözlerimiz umutsuzluk .Yorgunum insan olmaktan kirlendik örselenmiş hayatlarımız.
Çocukların elma şekerini saklamışlar masallarını çalmışlar koca koca çocuklar.
Bir kavganın içinde ne varsa kaybedişe dair isyanlar.
Bilmiyorum samimiyetsiz herşey.Bir kahve koymalı sükûnetin çığlığını dinlerken anılardan kurumuş Çiçekleri iliştirmeli roman aralarına..
Yoruldum düşüncelerim ağır beynime gece katil ömrüme sabahlar uyanası değil neler bekliyor bizi kim bilir!?
Kirlendik Sevgisiz.Kırıldık acımasız .
Insanları tanıyamıyorum artık vazgeçtim konuşmaktan .Sustum dinliyorum kendimi ve milyonlarca özür diliyorum kendimden ..
Ne göz rengi ne saç rengi ne kılık Kıyafet insan olmaktan yoruldum yüreğim çakıl taşı..
Dağ gibi arkamda duran insanlar olsun istiyorum babam gibi!
Yüreğime dokunsun çıkarsız bir sevgi Annem gibi,!
Acabasız ağlamak istiyorum bir omuzda KARDEŞ gibi..!
Rüzgar savurdukça beni tutsa elimden gitme diyen biri dost gibi?!
Korksam karanlıktan çocuk gibi teselli etse biri beni eş  gibi !?
Yoruldum insan olmaktan .
Dokunmayın çocuk bahçeme masallarıma ,kırılsa da benim olan oyuncaklarıma..
Sakın bir daha acıtmayın  canımı ?
Incitmeden  tarayın ömrümü
Yoruldum..!
Dilek Hokkaömeroğlu-KHA.