KAYA HABER AJANSI OKURLARIMA MERHABA Ben ÜLKÜ REYHANİOĞLU.

                                      KAYA HABER AJANSI OKURLARIMA MERHABA

Ben ÜLKÜ REYHANİOĞLU.

        Ruhsal şifacı ve terapist…

Bugün 19 MAYIS.Ve ben naçizane günün anlam ve önemine uygun bir hikaye ile huzurlarınızdayım.Şimdiden hepinize sonsuz teşekkürler ediyorum.

HATIRLANMA ŞEKLİNİZİ,KARŞINIZDAKİLER DEĞİL,SİZİN YAŞAMA BIRAKTIĞINIZ İZLER BELİRLER…

NASIL MI?

Bunu sizlere bir hikaye ile anlatmaya çalışacağım…

Hastane’de yatan yaşlı bir teyze’nin torunu onu ziyarete gelir ve anneannesine sorar;

“Sen de dedem gibi ölecek misin anneanne?”

Yaşlı kadın torununu yatağın kenarına oturtur,ellerini tutar ve der ki;

“Şimdi değil.İyileşip eve döneceğim,merak etme.Hemen ölmeyeceğim.Ama bir gün hepimiz öleceğiz.”

Torunu bu cevaptan pek tatmin olmaz ve der ki;

“Ama bu haksızlık anneanne.Ölünce onları bir daha göremiyoruz.Dedemi çok özledim ben.”

“Merak etme.”der  kadın torununa ve devam eder ;”İnsanlar ölünce görünmez olurlar ama tamamen yok olmazlar.”

Torunu bir süre anneannesi’nin boynundaki kolyeyle oynayarak düşünür ve der ki;

“Peki insanlar ne oluyor ölünce?”

Kadın torunu’nun saçlarını okşayarak şöyle cevap verir;

“Bir şekilde aramızda oluyorlar.Kimi bir renk,kimi bir tat veya koku,kimi bir dokunuş olup geri geliyorlar.Mesela benim rahmetli annemin yaptığı puf böreğini hiç unutmadım.Nerede o kokuyu ya da tadı bulsam annemin yanımda olduğunu bilirim.Dedeni ise saçlarımdaki dokunuşuyla hatırlarım.Nerede bir rüzgar saçlarımı okşasa,dede’nin yanımda olduğunu düşünür,sevinirim.”

Çocuk biraz düşünür ve tekrar sorar;

“Peki sen ölünce,ne olarak geleceksin anneanne?”

Kadın büyük bir sabırla cevap verir;

“Onu sen bileceksin.Beni nasıl hatırlamak istersen o şekilde geleceğim yanına.”

Ziyaret biter.Kadın doktora torunu’nun ziyaretine izin verdiği için teşekkür eder ve devam eder;

“Bu benim küçük torunum.Onu büyüğünden daha çok seviyorum.”

Doktor şaşkın bir ifadeyle sorar;

“Torunlarınız arasında ayırım yapmanız doğru mu sizce?”

Kadın cevap verir;

“Haklısınız.Ama böyle olmasında kızımın da kabahati var.İlk çocuğunu çabuk büyütmeye çabaladı.Çocuk hepimizden uzak,soğuk,ağır biri oldu.Çocuğunu en güzel şartlarda yetiştirecek diye çocuğa yaşamayı unutturdu.Çocuğun almadığı ders kalmadı.Bale,piyano,yüzme yetmedi kolejlerde okuttu.Ama çocuğun sosyal hiçbir şeyi yok.

Zamane anneleri,çocuk yetiştirmeyi yemek yapmak gibi zannediyorlar.Parayı bastırıp donanımlı bir mutfak’ta ,en iyi malzemeleri kullanarak yemeğin mükemmel olacağını hayal ediyorlar.Sonra ortaya çıkan yemeğe bakıp,neden lezzetli olmadığını soruyorlar.Kabahati mutfak’ta ya da malzemede arıyorlar,kendilerinde değil.Çocuklarını ne kadar hızlı yaşlandırdıklarının farkında bile değiller.

Çocuk bu.Tabiki yetiştiği ortamda ki insanlara,anne ve babasına benzeyecek.Çocuk onlara benzemeye başladıkça,anneler kendilerindeki beğenmedikleri yönlerini çocuklarında görüp kızıyor,nerede hata yaptıklarını bulmaya çalışıyorlar.

İkinci çocukta o heves kalmadığı için onlar daha şanslı daha özgür olabiliyorlar.”

Birkaç gün sonra torunu anneannesi için bir suluboya resmi yapar ve anneannesi’nın başucuna koyar.Doktor resme bakakalır.

Masmavi bir gökyüzünde ,sapsarı bir güneş ve bir de uçurtma uçuran bir kız çocuğu vardı.Kadın doktora anlatmaya başlar.

“Torunum benim için yapmış doktor bey.Resimdeki kız kendisiymiş karar vermiş.Ben ölünce resimdeki gökyüzü’nün mavisi olacakmışım.Onun için gökyüzüne her baktığında benim yanımda olduğunu bilecekmiş.Bu sımsıcak güneş’te dedesiymiş.”

Çok duygulanır ve gözleri dolar.

HATIRLANMA ŞEKLİNİZİ KARŞINIZDAKİLER DEĞİL,YAŞAMDA BIRAKTIĞINIZ İZLER BELİRLEYECEK.

TIPKI TÜRKİYE DENİLDİĞİNDE AKLA İLK GELEN İSMİN MUSTAFA KEMAL ATATÜRK OLDUĞU GİBİ.

ULU ÖNDERİM,BAŞÖĞRETMENİM,BAŞKOMUTANIM VE CUMHURBAŞKANIM.SENİ HİÇ UNUTMAYACAĞIZ…

                                                         ÜLKÜ REYHANİOĞLU-KHA